Lulu (26) verkracht, uitgehongerd en opgesloten in kelder
“Ik heb prostituees in mensenhandelzaken gezien die er veel beter aan toe waren dan Lulu.” Dit zegt advocaat mr Robert Koevoets over het lot van een jonge Chinese vrouw. Zij verwijt haar 46-jarige man dat hij haar ongewenst zwanger heeft gemaakt, stelselmatig mishandeld, gechanteerd en als oud vuil weggestopt in de kelder van haar schoonmoeder in Rotterdam. Lulu gaat een dezer dagen aangifte doen van een waslijst aan strafbare feiten. Ze wordt hierin gesteund door de deze zomer opgerichte ‘Stichting Chinese mama’s in Nederland’. Deze kersverse organisatie telt ruim 600 hoogopgeleide vrouwen. Hun voorzitter Tracy X. Zhang is zeer begaan met Lulu: “We zijn met haar in contact gekomen nadat zij er stiekem in was geslaagd een noodkreet te plaatsen op WeChat.”
Inmiddels worden wereldwijd 11.000 volgers van de Chinese mama’s op de hoogte gehouden over hoe het met de vrouw en haar kindje gaat. De reacties in het Chinees en Engels variëren van aangeslagen tot furieus. Bestuurslid Fifi Chang: “Lulu werd door haar man talloze malen misbruikt en als een slavin vernederd en gekoeioneerd. Hij tiranniseerde en sloeg haar. Als hij zijn zin niet kreeg smeet hij uit razernij de halve huisraad aan diggelen. Wanneer ze hem na zo’n woede-aanval smeekte of ze alsjeblieft terug naar Beijing mocht, omdat ze in deze hel niet langer kon leven, dreigde hij zelfmoord te plegen. En dan liet ze het verder maar rusten. Pure chantage dus”, aldus Fifi.
Lulu werd eenmaal in Nederland – kort daarop trouwde ze – door haar man uitgehongerd en net zo lang verkracht tot zij zwanger was. Een eigen woning had hij niet, dus trokken ze de eerste tijd in bij zijn moeder in Rotterdam. Haar dochtertje, nu 15 maanden, werd veel te vroeg geboren, was zwaar ondervoed en kampt nog altijd met een ernstige hartafwijking. Ze is nog te klein om geopereerd te worden,” lezen we op WeChat. Lulu die nog maar een paar jaar in ons land woont, spreekt geen woord Nederlands. Ze mag van de familierechter voorlopig in de flat van de Rotterdammer blijven wonen. Hem is de toegang ontzegd. Koevoets collega J. Vermaat behandelt deze zaak. ”Haar echtgenoot doet er alles aan om hun kind toegewezen te krijgen. Er loopt nu een tweede zaak waarin hij een eerdere uitspraak van de rechter ongedaan probeert te maken. De Raad voor de Kinderbescherming laat mijns inziens momenteel veel te veel haar oren hangen naar de zielige kletspraatjes van de man.”
Lulu zou zogenaamd geen goede Nederlandse moeder zijn, mede omdat zij de taal niet machtig is. Vermaat: “Wat wil je nou? Ze kent hier heg noch steg. Ze heeft tot nu toe in volstrekte eenzaamheid geleefd en behalve met haar artsen en verloskundige vrijwel met niemand hier gesproken, laat staan dat ze onze taal kent.” Dat Lulu in deze erbarmelijke omstandigheden liefde, zorg en steun nodig heeft, hoeft geen uitleg. Fifi tolkt als we Lulu bezoeken in haar flatje in de wijk Alexanderpolder. Fifi: “Het arme schaap heeft al die jaren afgezonderd van de buitenwereld moeten zien te overleven. In een smerige, bedompte kelderruimte zonder bed en ramen. Sinds haar overkomst heeft ze geen fatsoenlijk eten meer gehad. Zelfs toen ze zwanger was, kreeg ze enkel surrogaatnoedels.”
We ontmoeten Lulu in Rotterdam: een graatmagere, doodsbleke jonge vrouw. Ook al barst ze telkens in huilen uit, ze blijkt toch onverwacht strijdvaardig. “Ik wil alles doen om te voorkomen dat ze mijn kind afpakken en mij op het vliegtuig terug naar China zetten”, snikt ze. Tolk Fifi herhaalt in zoveel woorden wat de Chinese mama’s hun duizenden lezers op WeChat ook al hebben bericht. De details zijn soms te smerig voor woorden. “Haar man heeft haar in China ontmoet waar ze als onderbetaalde serveerster werkte. Hij beloofde haar gouden bergen als ze bij hem introk, maar al snel bleek hij losse handjes te hebben en moest ze zijn kleren wassen, haar eigen kostje verdienen en maaltijden koken.”
Ze vervolgt: “Omdat zijn visum niet werd verlengd moest hij terug naar Rotterdam. Zij is hem ondanks dat ze geen liefde voor hem voelde trouw gevolgd, bang dat hij zichzelf iets aan zou doen. Nadat ze bij hem en zijn moeder onderdak had gevonden, heeft hij haar onder valse voorwendsels naar het stadhuis gelokt. Ze wist toen ze haar handtekening had gezet niet eens dat ze daarmee getrouwd waren. Ze is voor hem een importbruid, een goedkope seksslavin.” Moeder en dochter bivakkeren totdat de rechter anders beslist in een lege flat, meestal op de kale vloer. Op een paar oude keukenstoelen, een tafel en een houten kinderbox na is er geen meubelstuk, tv of telefoon te ontdekken. Net als trouwens Lulu’s koelkast, kledingkast en portemonnee compleet leeg zijn.
Tracy corrigeert: ”Ach, ze heeft niet eens een portemonnee. Dat monster geeft haar geen rooie cent, zelfs het geld van de kinderbijslag houdt hij in zijn zak. Ook haar paspoort heeft hij afgepakt.Af en toe zet hij wat babyvoeding bij de deur. Daar moeten Lulu en die kleine meid van zien te leven. Lulu is er lichamelijk en psychisch slecht aan toe. Als ze ongesteld is, moet ze de luiers van haar kind gebruiken.”
De Chinese mama’s zijn een inzamelingsactie begonnen om Lulu met het allernoodzakelijkste te helpen.
